Gözüm kapalı burnum açık

Son yıllarda koku duyumu kaybetmiştim. Bu çok kötü bir his. Lazanyayla muhlamayı ayıramamak, yan bahçede yapılan mangalda tavuk mu balık mı var çözememek, gülle karanfili aynı kefeye koymak içler acısı.
Bu özelliğimi kaybettiğimden beri ha Ferit ha Coşkun hepsi bir nasılsa kokuları yok diye düşünmeye başlamıştım tam. Robot olmuş, Japon bilimine hizmete gitmeye hazırlanıyordum. Ama artık bavulumu kaldırabilirim..
Geçen gece koku algım bana döndü.. Çok özlemişim bu duyumu.. Ona sarıldım sımsıkı.. Öyle güzel merhaba dedi ki yeniden, başımı döndürdü.. Bir daha beni terk etme biricik duyum.. Ömür boyu tazı gibi koklamak, taze demlenmiş çay gibi koklanmak istiyorum. Amin.